همراه

کفشات رو کشف کن، ولی کشفِ کفش نکن!

چون پا برهنه نمیشه زیاد دووم آورد.

جان جانان

این سروده تحت تاثیر 

«تو را جانم صدا کردم
ولیکن برتر از جانی»

از حسین فروتن قلم زده شده

اسیر مَجاز

 

وقتی پا بندِ دنیایِ مَجازیَت شوی؛

مُجازات می شوی!

 

 

گاهی مانی

 

پُر کارترین بــــــــهار، تقدیم تو باد

سیمـــــایِ خوش دُلار، تقدیم تو باد

گویند که اَندکیست، سَهم پیمانکـــار

آن اَندکِ کم، هزار بار تقدیم تو باد

+

 

تمثیل المماثل

 

بر فرض مثال هم، که مثالـت بزنم

با نیت تـــــــو، قرعه به فالت بزنم

شاید بشود، رخصت آن که یک دم

تا از ته دل، بوسه به خالـــت بزنم

 

تلنگر

 

تا لنگر زندگیت، میان اشتباهات تکراریت، گیر نکند؛

تلنگری لازم است!

 

قرار دلم

من موج به موج در هوس ساحل رویت

سرگشته و شیدا ز لبت مست سبویـــــت

 

آرام به ساحل شود هر موج خروشـــان

تو شانه‌ای و من، پیچ و خمِ مجعدِ مویت

اگر!

پنجره عاشق و زیباســـت اگر، تو در آن باشی

چشم مخصوص تماشاست اگر، تو در آن باشی

از قنـــــــــوت سجده‌های هر شبــــــــت فهمیدم

عشـــق راهی به خداســت اگر، تو در آن باشی

+

موسیقی‌دان

وقتی عقل و دل در تضادند؛

موسیقی چشمانت،

عقل را مدهوش و گیج می‌خواباند!

کجا بوده‌ای تا به حال!

انصاف است نباشی؛

و من پی‌َت، تک تکِ بیت‌های عاشقانه را زیر و رو کنم!

رویای واقعی

واقعی‌ترین رویا چیه؟!

آرامِ زیبایِ شیرین

می‌خواستم بگویم دریایی؛

دیدم از آن آرام‌تــــــــری!

گفتم شاید رویایــــــــــــی؛

اما از آن هم شیرین‌تـری!

نه بـــــــــــهار هم نیستی؛

زیراکه  از آن زیبا‌تــری!

تو، آرامِ زیبایِ شیرینِ منی.

تو، فقط تویی!

+

کجا؟!

خاطراتم را ورق زدم؛

لابه‌لای آرزوهایم را گشتم؛

تک تک رویاهایم را جستوجو کردم؛

تو، کجا اتفاق افتاده‌ای که اینقدر آشنایی؟!

قانون دلگیری

فقط کسی که دلت را گرفته

می‌تواند دلگیرت کند!

گره

چگونه انتظار داری گره از کارت باز بشود؛

وقتـی هنـوز گــرهِ دستانـت را باز نـکرده‌ای!

بی‌مخاطب و خیالی

تمامی نوشته‌های این وبلاگ

بی‌مخاطب و خیالی 

می‌باشد.

آیینه

امروز روبروی آیینه ایستادم؛

 

عادی‌ترین عادی را دیدم که،                             

                        معصومانه به دنبال تفاوت می‌گشت!

یاس

غلغله ی عِطر بوته‌های یاس را چگونه تحمل می‌کنی؟!

درویش

نه آنقدر حریصم، که تو را برای خودم بخوام؛

و نه آنقدر ثروتمند، که به دیگران ببخشمــــت.

شده‌ام درویشی، که درویشی هم بلد نیســــــت!

شباهت

آری حق با تو بود؛

شبیه عکس‌هایم نیستم.

آنها یک قدم از من به تو نزدیک‌ترند!

ترک تن

من خودم را ترک کرده‌ام،

اما جــــای دوری نرفته‌ام!

+

ساعت

چه خوبه یکی ساعتش رو با ساعت تو تنظیم کنه!

 

نیایش

دیگر در قنوت‌هایم جایی نداری؛

در سجده‌هایم می‌خوانمت!

عدالت

آدم‌ها اسیرِ تفکراتِ خودشان هستند؛

اگر فکر می‌کنی گناهکاری، گناهکاری!

و اگر فکر می‌کنی آزادی، آزادی!

به چه می‌نگری!

این سفیدی نشان بی‌گناهی نیست؛

تنها دست‌هایم را در آسیاب سفید کردم.

آری، من همان گرگ قصه‌ها هستم!

واقعی‌تر از الکی!

مثلاً: همان دهکده باشد و همان تاب و همان خانه،

مثلاً: تمامِ پنجره‌ها باز باشد و تمامِ درختان سبز،

مثلاً: اذانِ صبح باشد و عهدی با دعای عهد،

مثلاً: حیاط باشد و فواره و ماهی‌های قرمز،

مثلاً: شب باشد و عید و ساعت‌های خراب،

مثلاً: نگاه باشد و سکوت و چشم‌های بی‌قرار،

مثلاً: بزرگ‌ترین مشکل قند باشد و بهترین راه حل خنده‌های شیرینت،

مثلاً

بعضی آرزوها دست نیافتنی‌تر از معجزه هستند؛

مثلاً بگویی سلام!

گرد و خاک

بی‌خودی گرد و خاک بپا نکردم که!

من تو را ندارم؛

و تهران نمی‌فهمد.

چای

شب‌های سرد تنهایی،

که حتی چای هم گرمش نمی‌کند!

+

زمستان

رد پایم را پاک کردی؛

با اشک‌هایت چه می‌کنی.

زمستان آرام در گوش آسمان می‌گفت!

ماهِ من!

گیرم، امشب را از نگاهِ من پنهان شدی؛

آفتابِ فردا را چه خواهی کرد!

زندگی

زندگی، 

داشتنِ یک قلبِ اضافیست؛

که برای تو بتپد!

زندگی یعنی من، زندگی یعنی تو.

 

رویای بی انصاف

بی انصافیست؛ وقتی چشم باز کنی ببینی،

همه آنچه اتفاق افتاده رویا بوده!

آرزوی من

آرزو کردم برایت بهترین آرزوها را!

آدم

آدم و حکایت سرکشیَش را شنیده‌ای!

بعد از آنهمه سال؛

حکایت همچنان "باغ" ـی  ـست!

نوروز تویی!

گویی که باد آمده تقـــــــــــویم را ورق زده

چند سالـــــی برایِ من نوروز را عقب زده

عشق

بگذار روان شود!

بگذار در تو ریشه بدواند؛

بگذار آهسته آهسته غرق شوی،

بگذار نم نمش صورتت را بشوید!

بگذار جاری شود،

اگر نه جمع می‌شود؛ سنگ می‌شود!

درد می‌شود.

 

مسح میت

باید، غسل میت کند!

دلی که مسح غیر خدا کرده است.

دوستت دارم

از "دالِ" دل نوشتم و بی دل شـــــــــدم، همی

"واوِ" وقوعِ عشقـــــــــــی که آتش زدم، همی

قضاوت

معجزه

معجزه، آنقدر ساده است؛

که راحت از کنار آن می‌گذری!

پرده آخر

مه‌لقا شکایت می‌کرد:

خداوندا!

قارون را با گنجش به خاک سپردی؛

پس چرا گنجم را بی من دفن کردی.

و من شکر می‌کردم:

که او هنوز زنده است.

سحر

شاید امشب سحر نشود؛

خدا را چه دیده‌ای!

خواب

میگه: اینهمه از منتظر موندن و تکون نخوردن خسته نشدی؟

میگم: مه‌لقا، تا وقتی تو بیای نه.

پیچکم

پیچکم؛

با پیچ کدام کوچه، پیچیدی!؟

گاهی که دلت می‌گیرد

گاهی که دلت می‌گیرد، صلوات کلیدِ غیبِ آرامش است!

بختک

میگن: یه حالتی هست؛

که تو خواب، آدم هرچی می‌خواد داد بزنه یا تکون بخوره نمی‌تونه!

میگن: خیلی سخته!

خیلی ترسناکه!

میگن: فریادت شنیده نمی‌شه؟!

الان دلم یه عالمه فریاد می‌خواد که نمی‌تونم بزنم؛

بعد اون همه حرفی که زدم و شنیده نشد.

چادر

میگه: هوا سرد شده!

برات چادر مادر بزرگ رو آوردم.

میگم: ممنونم مه‌لقا؛ 

ولی این پایین گرمه، بگیر دور خودت تا سرما نخوری.

دلم طلوع می خواهد

چقدر خوب است.

طلوع خورشید، بعد از یک شب طولانی!

حدیث شریف کسا

حدیث شریف کسا برای امشب

کلیک

دوستت دارم

از "دالِ" دل می‌نویسم و از "واوِ" وقوعِ عشق

"سینِ" سکوت و "تا"یِ تو ای تمامِ عشـــــــــق

 

"تا" یِ تو ای مهربان‌ترین "دارم" و داراییـــم

یعنی که "دوستت دارم" تنها به جرمِ عشـــــــق

 

کودک

در کوچه‌هایِ دلـــــــــــم پرسه می‌زند

یک کودکِ کوچـکِ معصوم و بی‌گناه

 

گویی که گمشدَه است و خسته نیز هم

تنها میانِ اینهمه آدم کوکیِ سیــــــــــاه

احتمال

من از قانون احتمالات چیزی نمی‌دانم؛

ولی،

نوشته‌هایت مرا می‌خواند!

خاطره

میگم: مه‌لقا، اینو از کجا پیدا کردی؟!

میگه: دفتر خاطراتت، همیشه تو دسترس بوده.

میگم: به قول اون بزرگ،

"زیباترین باغچه رو هم که بیل بزنی، حداقل یه کرم توش پیدا میشه"

میگه: من دلم واسه تو تنگ شده، دنبال تو می گردم.

پایان

کاش دیشب را، هیچ پایانی نبود

کاش امشب را، هیچ فردایی نبود

هیچ و کاش و روز و شب با هم شدن

کاش پایانم را، هیچ آغازی نبود!

گلاب

مه‌لقا متشکرم،

خیلی گرمم بود؛ تشنه ی تشنه بودم.

حالا گلاب دیگه چرا قاطیش کردی!

پر رو میشم‌هاااا.

 

درد

نه آنقدر آرامم که به خواب بروم؛

و نه آنقدر شلوغ که فریاد بزنم.

من، همان ریشه ی دردم!

نصیحت

چقدر نصیحتت کنم؛

زبانم مو در آورد.

به دَرَک که دَرک نشوی!

تو خوب باش.

پا بلندی

هرچقدر هم که پا بلندی بکنم؛

باز هم دستم به وصف چشمان تو نمی‌رسد!

شوق نگاه

صدایم نکن!

می‌دانم هم‌کلامی با تو، چقدر لذت‌بخش است؛

اما بگذار، غرق در چشمانت بمیرم.

پچ پچ

بالای سرم نشسته بود؛

آروم قرآن پچ پچ می‌کرد!

چشام رو باز کردم، 

گفتم: مه‌لقا چرا آروم می‌خونی؟

گفت: می‌خواستم از خواب نیوفتی.

و من هنوز خوابم!

سکوت

مه‌لقا اینقدر با چشمان معصومت زل نزن به من،

سکوتت را بشکن و بخند؛

حتی اگر من ساکتم!

چشم بندی

از پشت سر چشمانم را گرفته بود تا حدس بزنم، کیست؛

خدایا می‌شود تا ابد دستانش را بر ندارد،

خسته‌ام از دیدن جهانی که تو را ندارد!

عطر

صد بار راجع به حساسیتم گفته بودم؛

باز عطر خارجی زدی!

مگر نمی‌دانی:

اشکم در می‌آید وقتی می‌خواهی بروی!

+

بیابان

تقویمی تاریک و خاک‌خورده را دیدیم؛

شبیه برهوت!

که با خود زمزمه می‌کرد:

آبانم کجایی؟

بعد از تو، بیــــــــــــــــــــآبانم!

خاک

مه‌لقا صورتم را با دست نوازش می‌کرد و می‌گفت:

چقدر چشمانت را خاک گرفته؛

گفتم:

بیابان، بیابان است بی باران!

دروغگو

باید مخفی کند؛

دروغ‌های رنگینم را.

گاهی بهترین جواب به دروغگو سکوت است!

آرزو

             آخرین آرزویم برایش این بود:

            کاش، هیچوقت نفهمد؛ چقدر دوستش داشته‌ام!

هیچ

کسی را نمی‌شناختم!

که می‌نوشت از "هیچ"؛

بی هیچ توقعی،

و در آخر نصیبش تنها همان: 

"هیچ" شد.

روزمرگی

شـــــــب‌هایِ تاریکِ تکراری،

تکرارِ کــــــابوس‌هایِ تاریک،

تارهایِ تاریـــــــــــکِ تکرار،

و تـــکرار دام سیاه زندگیست؛

روزهـای خود را حتی شده با:

لبخندی جدیــــــــــــــــــــــــد،

مدل مویی جدیـــــــــــــــــــد،

لباسی جدیـــــــــــــــــــــــــد،

مسیری جدیـــــــــــــــــــــــد،

نگاهی جدیــــــــــــــــــــــــد،

متفــــــــــــــــــــــــاوت کنید!