قبله

 

 نِمی دانِست!

قَبلِ قَلبَش قِبله ای نَداشتَم،

و

بَعد قَلبَم خانه ای نَدارد.

 

شیرین

 

شیرین تَرَین آرِزوها هَم،

بَرایَت دِلِشان قَنج می رَود.

 

نمک

 

شایَد تَرسیدی، فِشارِ خون بِگیرَم؛

اَما نَه،

بِشکَنَد، عشقی که نَمک نَدارَد!

 

بی قرار

 

بی قراری می کرد.

سَرِ جایش بَند نَبود؛

مُدام خودش را به دَر و دیوار می زد.

قلبَش را می گویم.

آرامَش که کردم

"مُرد"

شاید قلب باید بی قرار باشد.

تا زنده باشی!

تا بشود به تو گفت:

"زنده"

 

غریزه

 

بلبلی دارم محبوس در قفس

و از ابتدا تنها

ولی از عشق می خواند!

به گمانم با خدای خویش عشق بازی می کند.

و یا شاید

عشق هم غریزیست!

 

 

نفرت

 

به خاطر نِمی آورَم!

نِفرین بود؛

یا نِفرَت،

شاید هَم نَفَر،

این روزها عجیب بی حواس شُده ام.

واحد شُمارِشَت چه بود؟

 

 

silent

 

روی چمن ها نشسته بودم،

که یه دختر کوچولوی دوست داشتنی،

دوید به سمتم!

دستاش رو پشت سرش گرفت و رو به روم ایستاد؛

(زُل زَد تو چِشمام)

گفتم: سلام :)

سکوت کرد.

گفتم: اسمت چیه؟ ؛)

بازم هم سکوت!

دوباره من: اسمت چیه خانوم خوشگله :)

رفت...!!؟؟

هنوز اون طرف تر داره بازی میکنه!

 

 

ناعادلانه

 

تمام هِمتَم را 

جَمع کردَم که قبل از اینکه بیایی بِبَخشَمَت؛

نَتوانستم.

 

ولی نمی دانم چه شد، 

چون تو را دیدم 

بی اختیار گفتم:

"ببخشید"

 

حتی دلم هم طرف تو ایستاده!؟

 

خورشید عشق

 

بعضی وقتها دلت واسه کسی تنگ میشه که اصلاً نَدیدیش!

یا اَگرم دیدیش

چیزی اَزش تو خاطرِت نیست

و فقط یه سِری تعریف،

یه سِری نِشونه 

اَزش بَرات مونده؛

که با تکرارشون دلتنگِش می شی!

اِینا، خورشیدهای عشقند.

که هنوز اَنوارِ عشقشون داره می تابه

حتی از راه دور!

 

 

تلخ و داغ

 

سفارشم تلخ بود، اسپرسو

ولی سخته که بگم کدومش تلخ تره

غم بی تو بودن یا قهوه سرد شده

اما می دانم لب فنجان سوخت

زمانی که از لبم کام گرفت

تب عشقت هر روز شعله ورتر میشه!

 

 

نمی دانی

خط خطی هایی در پاسخ به شعر "پشیمانی"

سروده ی علی اصغر اقتداری

کلیک

 

هر روز می آیم به دیدارت، آرامَم و پنهان، نمـــــــــــــی دانی

خالیست جایت در کنار من، از وقتی رفته ای، نمــــــــی دانی

 

از باد می پرسم از احوالت، از رنگ رخسار و از آن خالــت

از یار نو از مرد در فالت، بیمارتم عشقم نمــــــــــــــــی دانی

 

تنها نشان مانده در دستم، که با وجودم حافظش هستـــــــــــــم

رفتی و من، دل را به او بستم، یک حلقه ی زرین نمـــی دانی

 

با خنده دورم می کنی از خود، با گریه داری مجلســی با خود

اینگونه کردی از خودم بی خود، واله و سرگردان نمــــی دانی

 

از مرگ می گویی پریشانی، از عشق می جویی پشیمانـــــــی

از یأس و درد امروز فراوانی، عاشقتم عشقم نمــــــــــی دانی

 

بازنگری

 

زعفران

 

زَعفِران هَم، چای یادَت را شیرین نِمی کُنَد؛

 

هَمچِنان لَب سوز و دَرد پهلوست!

 

سقوط

 

فرمان نَبُرد و به اینجا هبوط کرد

 

دَرد اَست به خاطر سیبی سقوط کرد

 

اِمروز دَردِ دِگَری دارَد اِین دِلم

 

ایران، طَیاره اَش دوباره سقوط کرد

 

روحشان شاد و غریق رحمت

دو روی عشق

 

L'amour fait

les plus grandes douceurs

et les plus sensibles infortunes de la vie.

 

Choix de pensées de l'amour

by: Madeleine de Scudéry

دلتنگ تنها

باید یکبار دگر، با خودم بنشینم     حرف دل با تو بگویم
از دلی که تنهاست
 و بپرسم 
که چرا تنهایی
که چرا دلتنگی
مگر این ابر سپید     مگر آن خنده ی ناز، که به لب های دلم می رقصید
حاصل عشق تو نیست
پس چرا تنهایی
پس چرا دلتنگی
من که دل پای دلت می دادم     من که هر روز، ز رویت، بوسه ی عشق چیدم
تو چرا خاموشی
تو چرا دلتنگی
دِلَکَم غصه ی بی داد زمان را ول کن     قصه ی غصه تلخِ دو جهان را ول کن
اندکی حتی کم
خنده ای بر دل کن
دِلَکَم شب سیاه است آری     عالم از جنگ تباه است آری
تو چرا دلتنگی
تو چرا می ترسی
تو که روشن به امید دلِ عشاق هستی     تو که صلحی به صلاح همه آفاق هستی
پس چرا تنهایی
پس چرا دلتنگی
تو که یک یار، به عالم داری
که تمام عالم، عاشق خنده ی اوست     که دل هر عاشق، بنده ی بنده ی اوست
تو که یک یار به عالم داری
که تمام گل ها، خوشگل از خنده ی اوست
آن، همان یار که ماهی به دلِ شب ها داد     آن، همان دوست که راهی به دلِ صحرا داد
در میان تو او فاصله ای نیست بیا
او همان است که عشق را به همه دنیا داد
خنده ی ناز شقایق به دل دشت از اوست     گریه ی پر تپش چشم هر عاشق از اوست
تو که خود غرق در آن یار هستی     تو که عهد دل خود را به دلِ او بستی
پس چرا ناراحت
پس چرا دلتنگی
او به دنبال نگاه هست، برو     او ندا داد، هرکه خواهد بیاید، برو
دل و دلتنگی را
به نگاهش ببخش
او تو را می خواهد، خنده بر لب، برو 

آیا خداوند برای عاشقش کافی نیست؟

زمر 36

آغوش تنگ

 

گاهی دلتنگی را دوست دارم

زیرا دلم، تنها زندانیش را تنگ تر در آغوش می گیرد 

 

 

قِصه ی قاصِدَک

 

قِصه ی قاصِدَک

 

غُصِه ی اَشک هایست

 

که به قَصدِ قَصرِعشق قاصِدی اِختیار، 

 

و اَز تَقصیر عشق با او دَردِ دِل کَرده اَند؛

 

تا به مَقصود، قِصه ی غُصه شان را بِرساند.

 

 

قاصِدَک پیغامبر عشق اَست.

 

 

 

غُربتِ قَریب

 

غُربتِ قَریبِ تَنهایی

 

هنگامی که فاصله ها قَریب و یاران غَریبه اَند.

 

 

Neugier

 

 

Die Liebe besteht zu drei Vierteln aus Neugier.

Giacomo Casanova

 

 

نام او

 

باشکوهترین آرایش ادبی، واج آراییِ نام توست. 

 

 

اثر عشق

 

عشق

 

ویران نمی کند!

 

جان میدهد!

ایراد از دل است!

که آبادش،

ویران کننده ی جان است.

 

 

مسیر عشق

 

گاهی باید بازگشت

حتی اگر مسیر را درست رفته باشی

و اینبار آهسته تر 

از مسیر درست لذت برد

 

براستی می شود درستی مسیر را بیمه کرد؟

 

 

مادر عشق

 

می نویسد از عشق

بخوان

 

عشق

 

 

طعم عشق

 

عشق

 

طعم گَسی دارد

 

که به تلخی می زند.

 

فهم عشق

 

جالبه

 

هرچی بیشتر میگذره

 

بیشتر می فهمم 

 

"نمی دونم"

 

آه عشق

رفت

نرفتم

ماندم

رفت

نرفتند 

ماندند

نه خود رفتم تا ترکشان کرده باشم

نه آنان را رها کردم که بروند و تنهایم بگذارند

 

امیدم به فرصت بعدیست

شاید تا آن زمان

آنقدر مرد شده باشم 

که یا راهی شوم

یا راهیشان کنم

عشق ساده

     

          شاید گاهی باید ساده گفت، ساده نوشت:

 

                          دوستـت دارم

 

سوگ عشق

 

سخت است

عاشق بودن و از عشق ننوشتن

سخت است

دلتنگ بودن و با اشک وضو نگرفتن

سخت است

پدر بودن و لبخند فرزند را ندیدن

سخت است

شاهد بودن و سخن به میان نیاوردن

سخت است 

سوختن و فریاد نزدن

این روزها

از گوشه و کنار فریادها و ضجه هایی می شنوم

که هیچ گوشی طاقت شنیدنش را ندارد

غربت ها و بی کسی هایی می بینم

که بند دل هر سنگ دلی را پاره می کند

سخت است

از غزه با خبر شدن و آرام ماندن

اللهم عجل لولیک الفرج