عاشقی درد سری بود!

عاشقی دردسری بود نمی دانستیــــــــم

حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پر گرفتیم ولی باز به دام افتادیــــــــــم

شرط بی بال و پری بود نمی دانستـیم

آسمان از تو خبر داشت ولی ما از تو

سهممان بی خبری بود نمی دانستیـــم

آب و جاروی در خانه ی ما شاهد بود

از تو بر ما گذری بود نمی دانستـــــیم

این همه چشم به راهی نگرانم کـــرده

عاشقی دردسری بود نمی دانستیـــــــم

 

 

تا ظهورت چقدَر فاصله داریم آقـــــــا

آه از جمعه ی بی تو گله داریم آقــــــا

رفته بودی که بیایی چقدَر طول کشـــید

عرض کردیم نبودی و سحر طول کشید

ما برای خودمان این همه گفتیم بیـــــا

نذر کردیم به پای تو بیفتیم بیـــــــــــا

تو طبیب دل غم دیده ی مایی آقــــــا

ما که مردیم بیا پس تو کجایی آقــــــا؟

مگر اینکه تو بیایی و حیاتم بدهـــــــی

مگر اینکه تو از این وضع نجاتم بدهی

از به خود آمدن این قافله را گم کردیم

وای بر ما پسر فاطمه را گم کردیــــــم

دست برداری از این غیبت طولانی اگر

من به پای تو بریزم طلبی جانی اگــــــر

 

 

 

از تو دنبال تو بودن، نکند سهم من اســــت

فقط از هجر سرون نکند سهم من اســــــت

من شب جمعه قرار تو دلم می خواهـــــــــد

صبح فرداش کنار تو دلم می خواهـــــــــــد

به خدا منتظـــــــــــر آمدنت می مانیــــــــــم

پای این عشق اویس قرنت می مانیـــــــــــم

تو دلت بیشتر از ما تب هجــــــــــران دارد

سحر وصل همیشه شب هجــــــــــران دارد

تا به اندازه شمعی که ز سر می ســــــوزد

پر پروانه به امید سحر می ســـــــــــــــوزد

خیر از جمعه ندیدیم به والعصر قســــــــــم

بی تو ما طعنه شنیدیم  به والعصر قســـــم

نسل امروز به راه شهدا محتاجنـــــــــــــــد

شهدا قشر مسلمان به شما محتاجنـــــــــــــد

مرد آن است که با درد بسازد مـــــــــــردم

دردمندان خدا کی به دوا محتاجنــــــــــــــد

دست از دامن آلوده دنیا بکشــــــــــــــــــید

اهل تقوا نشدن ها به ریا محتاجنـــــــــــــــد

موج می گفت به ساحل وسط اقیــــــــانوس

ناخداهای تلاطم به خدا محتاجـــــــــــــــــند

 

عمروعاصی نشوی، طبل به دستت ندهنـــد

باز با حیله ی سرنیزه شکستت ندهنــــــــــد

عمروعاصی نشوی، پشت امامت خالی است

بی علی دست تو فردای قیامت خالی اســــت

با علی باش که ده ضربه ی دیگر مانـــــــده

این علی دوستی از مالک اشتر مانــــــــــــده

با غلامی علی منصب شاهی هیچ اســـــــت

پیش ماه رخ دلدار سیاهی هیچ اســـــــــــت

طعنه خوردیم که خوردیم دگر برگردیـــــــم

ولی از معرکه ما سینه سپر برگردیــــــــــم

 

زود آماده شو پاشو نکند دیر شویــــــــــــم

مرد تدبیر بیا مردم تدبیر شویـــــــــــــــــم

قدر اسلام بلند است تو کوتاه نیـــــــــــــــــا

روی خون شهدا راه نرو راه نیــــــــــــــا

 

یادتان هست همه عین برادر بودنـــــــــــــــد

تاجر و کارگر انگار برابر بودنـــــــــــــــــد

یادتان هست چه شوری همه جا برپا بـــــود

عجم و ترک و لر و کرد وعرب آنــــجا بود

یادتان هست همه گوش به فرمان بودنــــــــد

سینه چاک سخن پیر جماران بودنـــــــــــــد

یادتان هست که می گفت اگر پر باریــــــــم

همه را از نمک ماه محرم داریـــــــــــــــــم

یادتان هست که از حیله ی دشمن می گفــــت

یادتان هست از پیله ی دشمن می گفــــــــــت

گفت دلداری دشمن دلتان را نبــــــــــــــــــرد

مثل طوفان زده ها حاصلتان را نبـــــــــــــرد

جنگ جنگ است فقط رنگ عوض می گردد

نقشه ها در پی هر جنگ عوض مـــــی گردد

جنگ آن روز اگر موشکی و سرکش بـــــود

آتش فتنه امروز پر از ترکش بـــــــــــــــــود

 

جنگ امروز به دنبال اصول دین اســــــــت

این همان زخم قدیمی است ببین چرکین است

چشم وا کن اخوی! خوب ببین یار کجاســت

نخل بسیار ولی میثم تمار کجاســــــــــــــت؟

أین عمّار؟ کجایید جوانان وطـــــــــــــــــن؟

أین عمّار؟ بیایید جوانان وطــــــــــــــــــــن

ما محال است که از بیعتمان برگردیـــــــــم

تا که مثل پسر فاطمه بی سر گردیــــــــــــم

بعد از این شام سیه بار سحر می آیـــــــــــد

یوسف گم شده دارد ز سفر می آیــــــــــــــد

یادمان هست که مدیون شهیدان هستیــــــــم؟

اهل جمهوری اسلامی ایران هستیــــــــــم؟

 

قلم بر صفحه سرگردان عشق اســــــــــت

و دفتر سفره دار خوان عشق اســــــــــــت 

یتیم شهر مکه شد پیمبــــــــــــــــــــــــــــر

همان که صاحب قرآن عشق اســــــــــت

اگر گفتند ابتر کور بودنــــــــــــــــــــــــد

که زهرا گوهر تابان عشق اســــــــــــت

پسر عمش اب الایتــــــــــــــــــــــام آنکه 

خودش بابای فرزندان عشق اســـــــــت

کریم و مهربان و دست و دلبـــــــــــــاز

حسن بانی هر احسان عشق اســــــــــت

و آن نامی که سر خط جنــــــــون است

حسینم وای حسین سربازعشق اســـــت

 

رنگ ها رنگ خزان است بیا برگردیم

این سفر بار گران است بیا برگردیــــم

صحبت جایزه ملک ری و گندم بـــــود

خواهرت دل نگران است بیا برگردیم

چشم شوری به علی اکبرتان خیره شده

صحبت مرگ جوان است بیا برگردیم

 

عجیب است که بیمار است سجــــــــــــــاد

دوای درد بی در مان عشق اســـــــــــــت

امام باقر آن علامه ی دهـــــــــــــــــــــــر

دبیر دانش آموزان عشق اســـــــــــــــــت

کسی که از دست صادق آب خورده است

مرید مرد با ایمان عشق اســــــــــــــــــت

کلید باب حاجات اســـــــــــــــــــــت کاظم

خودش محبوس در زندان عشق اســــــت

 

به ابی انت وامی یا علی بن الموسی الرضا

 

همیشه سرت شلوغه بس که مهمون نوازی

یکیشانم نمره از در خانه ات ناراضــــــــی

هر کی دل شکستیه شما بزش امید می دی

دهنش رو وا نکرده هموجور ندید می دی

صدای نقاره خانه ات زائره تکون مــــــده 

انگاری که جبرئیل بالای بوم اذون مــــده

شور و حال حرمت آدم رو از هوش می بره

ای همه کفتری که هی به هواتان می پره

مث کفترات دلم بره حرم پر مزنــــــــــــــه

اگه رخصتش بدی میه در خونت در مزنه

 

رئوف و مهربان آقاست مــــــــــــردم

علی موسی الرضا سلطان عشق است

جوانیم فدای نوجوانــــــــــــــــــــــــش 

جواد است و بلاگردان عشق اســـــت

دل ایرانیان شد هادی آبـــــــــــــــــــاد

بمیرم خانه اش ویران عشق اســـــت

ز حلمش شیعه جانی تــــــــــازه دارد

امام عسکری جانان عشـــــــــق است

می آید آخرین فرزند حیــــــــــــــــدر

طلوع طلعتش آغاز عشـــــــــق است

 

صابر خراسانی

 

دریافت

منبع: www.ranjnameh.blog.ir