ماهِ من!

گیرم، امشب را از نگاهِ من پنهان شدی؛

آفتابِ فردا را چه خواهی کرد!

محرم

کاش، آن بی صفتان،

حداقل به رسومات جاهلی خود پایبند بودند؛

و محرم برایشان محرم بود!

 

مُحَرَّم

داستان آه

در دیر زمانی نه چنان دور و نه نزدیک

                                        در شام غریبی که سپید بود و نه تاریـک

آمـد یـکی شــب زده ی مـست به شــعرم

                                        کرد آه و فغان از دل سرگشته به تفکیک

شب عشق

 

       شَــــبی دِلـگیــــر و تاریــک اَز ســــیاهی

       رُخــــی تـــــابان بـِـــدیدم هَمچو مـــــاهی

 

       دَویـــــدَم در رَهَــــــش تا مَـــــطلعِ صُـبح

       سَحر گَشت آن شَـــب و سَهمَم شُد آهــــی

 

آه عشق

رفت

نرفتم

ماندم

رفت

نرفتند 

ماندند

نه خود رفتم تا ترکشان کرده باشم

نه آنان را رها کردم که بروند و تنهایم بگذارند

 

امیدم به فرصت بعدیست

شاید تا آن زمان

آنقدر مرد شده باشم 

که یا راهی شوم

یا راهیشان کنم