جـــانا به غریبستان چندین به چه می‌مانـــی
بازآ تو از این غربـــت تا چند پریشانــــــی
صـد نـامه فرستادم صـد راه نــــــشان دادم
یا راه نــــــمی‌دانی یا نــامه نـــــمی‌خوانـی
اَز صَــد، یـکی نـــــامه، نـآمد به بــــــــالینَم
صَد بُغض فرو خـوردَم، دَر حَسرَت شیرینَـم
هَر رَه که نِشانی داشت، دُنبالِ دِلَــــــم گشتَم
یا عشـــق نِمی دانی، یا نـــــام و نِشـــــــانیَم
خط خطی هایی در پاسخ به شعر "پشیمانی"
سروده ی علی اصغر اقتداری
هر روز می آیم به دیدارت، آرامَم و پنهان، نمـــــــــــــی دانی
خالیست جایت در کنار من، از وقتی رفته ای، نمــــــــی دانی
از باد می پرسم از احوالت، از رنگ رخسار و از آن خالــت
از یار نو از مرد در فالت، بیمارتم عشقم نمــــــــــــــــی دانی
تنها نشان مانده در دستم، که با وجودم حافظش هستـــــــــــــم
رفتی و من، دل را به او بستم، یک حلقه ی زرین نمـــی دانی
با خنده دورم می کنی از خود، با گریه داری مجلســی با خود
اینگونه کردی از خودم بی خود، واله و سرگردان نمــــی دانی
از مرگ می گویی پریشانی، از عشق می جویی پشیمانـــــــی
از یأس و درد امروز فراوانی، عاشقتم عشقم نمــــــــــی دانی
بازنگری
