آبرو

پرسیدم؛

آبرو از کجا جمع کنم؟

گفت: نیمه شب رویت را بشور و بر خاک بگذار!

دیدار

و خوشبختی! یعنی: 

صدای لطیفی که، در اوج خستگی، بیدارت کند؛ برای

نماز.

خواب

نیما می گفت:

خواب در چشم ترم می شکند!

امشب فهمیدم؛

وقتی تو را نداشتم.

خوشبختی

اگرچه خوشبختی، برای همه ی عالم هفت حرف دارد؛

ولی برای من، فقط دو حرف دارد!

تو

محدود به عشق

چقدر مرز باریکی دارد؛
خوشبختی!

چه محدوده ی تنگی،
آغوشت را که باز می کنی؛
دستت از محدوده خارج می شود!

دلبندم،
من طاقت اینهمه سکوت را ندارم.

سکوت غم

همیشه سکوت،

نشانه عصبانیت و دلخوری و دلتنگی و غم نیست!

 

گاهی سکوت یعنی:

آرامش،

یعنی: خوشبختی!

 

یعنی:

بشینی و لذت ببری از اتفاق های خوب زندگیت؛

گوش جان بسپاری به ندای بهشتی،

که تو را می خواند:

عشق، برای توست و من عاشق توام!