گاهی مانی

 

پُر کارترین بــــــــهار، تقدیم تو باد

سیمـــــایِ خوش دُلار، تقدیم تو باد

گویند که اَندکیست، سَهم پیمانکـــار

آن اَندکِ کم، هزار بار تقدیم تو باد

+

 

آرامِ زیبایِ شیرین

می‌خواستم بگویم دریایی؛

دیدم از آن آرام‌تــــــــری!

گفتم شاید رویایــــــــــــی؛

اما از آن هم شیرین‌تـری!

نه بـــــــــــهار هم نیستی؛

زیراکه  از آن زیبا‌تــری!

تو، آرامِ زیبایِ شیرینِ منی.

تو، فقط تویی!

+

زمستان

رد پایم را پاک کردی؛

با اشک‌هایت چه می‌کنی.

زمستان آرام در گوش آسمان می‌گفت!

بهار

بهار می شود! سیاهیِ زمستان؛

وقتی لبخند میزنی.

کبریت فروش

می گویند با یک گل بهار نمی شود!

 

زمانی رسید که مردم بهار را فراموش کردند.

اسیر در چنگالِ برف و زمستان؛

قلبهایشان یخ زده بود.