نوروز تویی!
گویی که باد آمده تقـــــــــــویم را ورق زده
چند سالـــــی برایِ من نوروز را عقب زده
روزها را برده از ماه و ســــــــــــــــال من
زنجیروار حلقه به حلقه شــــب را گره زده
قرمز شده یک به یک روزهای کــــــــاریم
تعطیل کرده دل را و تابلــوش را به در زده
برگ برگ کرده "ف‌ص‌ل ه‌ا" ی عاشقــــی
پیوسته "ف‌ا ص‌ل‌ه" بین معشوق و دل زده
تغییر داده یک به یک نامِ ماه‌های ســـــــال
مِهر را بُرده و بــــــی مِهری بجایِ آن زده
اردیبهشت را که بهشــــــــت بود، برای من
از دَم سوزانده و نامِ جهنــــــــــم بر آن زده
مرداد را کرده شاهِ سال و به حـــــــــکم آن
دستورِ مرگِ عشــــــــــق را برایِ دل زده
تیری به عشقم و تیــــــــــــری به بخت من
با تیر فقط خانــــــــــــــــهِ دل را هدف زده
خرداد را دو نیـــــــــم کرده و با دو نیمه‌اش
خُردم کرده و دادش را بــــــــــــــه دل زده
با فصل‌های ســـــــــــــرد و غمگین زندگی
بهمـــــــــــن شده برف‌ها را به باغ دل زده
این است طالع شـــــــــــــــــور تقویمی دلم
بختی که به کنج تنهایــــــــــــــی کپک زده
نوروز شد ولی روزم نو نشد چـــــــــــرا؟
شاید که تقدیر به بختِ سیاهــــــم لگد زده!
نِی نِی! سر نگذارم بر این طالعِ سیـــــــاه
برگرد، خیالت جوانه به باغِ امیـدِ دل زده
