زلف بر باد...

پریشان کن سر زلف سیاهت، شــــانه اش با من

سیه زنجیر گیسو بـــاز کن، دیوانـــــه اش با من

 

محمد تقوی

نوروز تویی!

گویی که باد آمده تقـــــــــــویم را ورق زده

چند سالـــــی برایِ من نوروز را عقب زده

حراج عشق

صفائی بود دیشب با خیالــــت خلوت ما را

ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کـــــــردم

 

ملول از نالهٔ بلبل مباش ای باغبـــــان رفتم

حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم

 

شهریار

عشق

بگذار روان شود!

بگذار در تو ریشه بدواند؛

بگذار آهسته آهسته غرق شوی،

بگذار نم نمش صورتت را بشوید!

بگذار جاری شود،

اگر نه جمع می‌شود؛ سنگ می‌شود!

درد می‌شود.

 

مسح میت

باید، غسل میت کند!

دلی که مسح غیر خدا کرده است.

دوستت دارم

از "دالِ" دل نوشتم و بی دل شـــــــــدم، همی

"واوِ" وقوعِ عشقـــــــــــی که آتش زدم، همی

یه نفر منتظره!

  

 

قضاوت

معجزه

معجزه، آنقدر ساده است؛

که راحت از کنار آن می‌گذری!

پرده آخر

مه‌لقا شکایت می‌کرد:

خداوندا!

قارون را با گنجش به خاک سپردی؛

پس چرا گنجم را بی من دفن کردی.

و من شکر می‌کردم:

که او هنوز زنده است.

سحر

شاید امشب سحر نشود؛

خدا را چه دیده‌ای!

خواب

میگه: اینهمه از منتظر موندن و تکون نخوردن خسته نشدی؟

میگم: مه‌لقا، تا وقتی تو بیای نه.

پیچکم

پیچکم؛

با پیچ کدام کوچه، پیچیدی!؟

گاهی که دلت می‌گیرد

گاهی که دلت می‌گیرد، صلوات کلیدِ غیبِ آرامش است!

بختک

میگن: یه حالتی هست؛

که تو خواب، آدم هرچی می‌خواد داد بزنه یا تکون بخوره نمی‌تونه!

میگن: خیلی سخته!

خیلی ترسناکه!

میگن: فریادت شنیده نمی‌شه؟!

الان دلم یه عالمه فریاد می‌خواد که نمی‌تونم بزنم؛

بعد اون همه حرفی که زدم و شنیده نشد.

چادر

میگه: هوا سرد شده!

برات چادر مادر بزرگ رو آوردم.

میگم: ممنونم مه‌لقا؛ 

ولی این پایین گرمه، بگیر دور خودت تا سرما نخوری.

دلم طلوع می خواهد

چقدر خوب است.

طلوع خورشید، بعد از یک شب طولانی!