از ویژگىهاى انسان که در شگفتى میمانید:
با پارهاى "چربی" مىنگرد!
و با "گوشت" سخن مىگوید!
و با "استخوان" مىشنـــــود!
و از "شکافى" نَفس مىکشد!
نهج البلاغه
نَفَسَم،
مَن که تَمام نَفَسَم را بَرایَت "زوو" کشیدم؛
دیگر چرا گریه می کنی؟