صبور

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

عَلامَةُ الصّابِرِ فى ثَلاثٍ:                     صبور سه نشانه دارد :

أوَّلُها أن لا یَکسِلَ،                              اول آن که سستى نمى کند ،

وَالثّانیَةُ أن لا یَضجَرَ،                         دوم آن که افسرده و دلتنگ نمى شود 

وَالثّالِثَةُ أن لا یَشکُوَ مِن رَبِّهِ تَعالى؛         و سوم آن که از پروردگار خود شِکوه نمى کند ؛

لأِنَّهُ إذا کَسِلَ فَقَد ضَیَّعَ الحَقَّ،                زیرا اگر سستى کند، حق را ضایع کرده، 

وَ إذا ضَجِرَ لَم یُؤَدِّ الشُّکرَ،                    و اگر افسرده و دلتنگ باشد شکر نمى گذارد

وَإذا شَکا مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ فَقَد عَصاهُ؛      و اگر از پروردگارش شکوه کند او را معصیت کرده است .

علل الشرایع، ج2، ص498، ح1

شکرگزاری

اگر بر دشمنت دست یافتى،

بخشیدن او را شکرانه پیروزى قرار ده.

نهج البلاغه

پرده آخر

مه‌لقا شکایت می‌کرد:

خداوندا!

قارون را با گنجش به خاک سپردی؛

پس چرا گنجم را بی من دفن کردی.

و من شکر می‌کردم:

که او هنوز زنده است.