بهانه

چه خوب بهانه ایست،

حساسیتِ فصلی!

+ +

 

ساده لوح

می دانست:

همه کوچه پس کوچه های نگاهش را بلدم؛

ولی نمی دانست: 

زندگیم را با گام های صدایش کوک می کنم.

تنها چشمانش را بسته بود و بهانه می آورد!