همراه

کفشات رو کشف کن، ولی کشفِ کفش نکن!

چون پا برهنه نمیشه زیاد دووم آورد.

جان جانان

این سروده تحت تاثیر 

«تو را جانم صدا کردم
ولیکن برتر از جانی»

از حسین فروتن قلم زده شده

تمثیل المماثل

 

بر فرض مثال هم، که مثالـت بزنم

با نیت تـــــــو، قرعه به فالت بزنم

شاید بشود، رخصت آن که یک دم

تا از ته دل، بوسه به خالـــت بزنم

 

قرار دلم

من موج به موج در هوس ساحل رویت

سرگشته و شیدا ز لبت مست سبویـــــت

 

آرام به ساحل شود هر موج خروشـــان

تو شانه‌ای و من، پیچ و خمِ مجعدِ مویت

موسیقی‌دان

وقتی عقل و دل در تضادند؛

موسیقی چشمانت،

عقل را مدهوش و گیج می‌خواباند!

کجا بوده‌ای تا به حال!

انصاف است نباشی؛

و من پی‌َت، تک تکِ بیت‌های عاشقانه را زیر و رو کنم!

آرامِ زیبایِ شیرین

می‌خواستم بگویم دریایی؛

دیدم از آن آرام‌تــــــــری!

گفتم شاید رویایــــــــــــی؛

اما از آن هم شیرین‌تـری!

نه بـــــــــــهار هم نیستی؛

زیراکه  از آن زیبا‌تــری!

تو، آرامِ زیبایِ شیرینِ منی.

تو، فقط تویی!

+

کجا؟!

خاطراتم را ورق زدم؛

لابه‌لای آرزوهایم را گشتم؛

تک تک رویاهایم را جستوجو کردم؛

تو، کجا اتفاق افتاده‌ای که اینقدر آشنایی؟!

قانون دلگیری

فقط کسی که دلت را گرفته

می‌تواند دلگیرت کند!

آیینه

امروز روبروی آیینه ایستادم؛

 

عادی‌ترین عادی را دیدم که،                             

                        معصومانه به دنبال تفاوت می‌گشت!

یاس

غلغله ی عِطر بوته‌های یاس را چگونه تحمل می‌کنی؟!

شباهت

آری حق با تو بود؛

شبیه عکس‌هایم نیستم.

آنها یک قدم از من به تو نزدیک‌ترند!

ساعت

چه خوبه یکی ساعتش رو با ساعت تو تنظیم کنه!

 

مثلاً

بعضی آرزوها دست نیافتنی‌تر از معجزه هستند؛

مثلاً بگویی سلام!

گرد و خاک

بی‌خودی گرد و خاک بپا نکردم که!

من تو را ندارم؛

و تهران نمی‌فهمد.

چای

شب‌های سرد تنهایی،

که حتی چای هم گرمش نمی‌کند!

+

زندگی

زندگی، 

داشتنِ یک قلبِ اضافیست؛

که برای تو بتپد!

زندگی یعنی من، زندگی یعنی تو.

 

آرزوی من

آرزو کردم برایت بهترین آرزوها را!

عشق

بگذار روان شود!

بگذار در تو ریشه بدواند؛

بگذار آهسته آهسته غرق شوی،

بگذار نم نمش صورتت را بشوید!

بگذار جاری شود،

اگر نه جمع می‌شود؛ سنگ می‌شود!

درد می‌شود.

 

پیچکم

پیچکم؛

با پیچ کدام کوچه، پیچیدی!؟

بختک

میگن: یه حالتی هست؛

که تو خواب، آدم هرچی می‌خواد داد بزنه یا تکون بخوره نمی‌تونه!

میگن: خیلی سخته!

خیلی ترسناکه!

میگن: فریادت شنیده نمی‌شه؟!

الان دلم یه عالمه فریاد می‌خواد که نمی‌تونم بزنم؛

بعد اون همه حرفی که زدم و شنیده نشد.

احتمال

من از قانون احتمالات چیزی نمی‌دانم؛

ولی،

نوشته‌هایت مرا می‌خواند!

پا بلندی

هرچقدر هم که پا بلندی بکنم؛

باز هم دستم به وصف چشمان تو نمی‌رسد!

شوق نگاه

صدایم نکن!

می‌دانم هم‌کلامی با تو، چقدر لذت‌بخش است؛

اما بگذار، غرق در چشمانت بمیرم.

چشم بندی

از پشت سر چشمانم را گرفته بود تا حدس بزنم، کیست؛

خدایا می‌شود تا ابد دستانش را بر ندارد،

خسته‌ام از دیدن جهانی که تو را ندارد!

عطر

صد بار راجع به حساسیتم گفته بودم؛

باز عطر خارجی زدی!

مگر نمی‌دانی:

اشکم در می‌آید وقتی می‌خواهی بروی!

+

بیابان

تقویمی تاریک و خاک‌خورده را دیدیم؛

شبیه برهوت!

که با خود زمزمه می‌کرد:

آبانم کجایی؟

بعد از تو، بیــــــــــــــــــــآبانم!

آرزو

             آخرین آرزویم برایش این بود:

            کاش، هیچوقت نفهمد؛ چقدر دوستش داشته‌ام!

بغض

من هنوز گیج آن انفجارم،

نه صدایی می‌شنوم؛

نه زمین را زیر پایم حس می‌کنم.

امان از وقتی که بغضی می‌شکند!

ترافیک

هنوز هم ترافیکش سنگین است؛

خیابان‌های منتهی به تو!

+

پنجره

و قاب خالی پنجره،

فقدان تو را در گوش مردم شهر فریاد می‌زند!

مخاطب خاص

تمام خصوصی‌هایم هم می‌دانند؛

مخاطب خاصی ندارم.

به جز تو!

غم

نمناک‌ترین دو حرف دنیا "غم" توست!

 

 

 

وتو

"تو" تنها قطع‌نامه ی صلح من بودی!

ولی "تو" این تنها "تو" را وتو کردی.

گرد عشق

دنبالت نمی‌گردم!

شاید، گرد فراموشی بنشیند؛ روی تمام عاشقانه‌ها.

+

دردِ سر

دوباره دستانم را گره می‌زنم، دور سَرم؛

این سَر دَردها کوچکترین دَردِ سَر رفتن توست!

گمشده

مثلِ کودکی سرگردان،

در میانِ کوچه پس کوچه‌های دلتنگی گم می‌شوم!

وقتی که نیستی.

ترس

کاش می‌شد، دوباره بترسی!

من برایت آیت الکرسی بخوانم؛

و باز بخندی.

زیاده خواهی

توقع زیادی ندارم!

چهارپایه‌ای کوچک کنج خاطراتت برای من بس است.

لبخند

بین خودمان باشد؛

دلم برای سادگی لبخندهایت تنگ شده!

جاذبه

  قانون جاذبه را، عشق خلق و                                                      

                سیب کشف و

                                                                  من نوشتم!

جاذبه یعنی "تو"

نام عشق

حروف را هزار بار کنار هم چیدم و دوباره بهم ریختم؛

هیچ واژه‌ای به اندازه نام تو زیبا نیست.

آسمان

چشمانت را گشتم؛ دروغ می‌گویند، همه‌جا آسمان همین رنگ است!

برف

یقین دارم؛ 

اگر قرار بود برف، رنگ دیگری داشته باشد.

به خاطر تو آبی بود!

آتش

می شود؛ آتش گرفت، در سوز سرمای زمستان!

وقتی که چشمانت هیزم عشقم باشد.

موجودی

تمام قول و قرارهای شیرینت؛

درست مثل چک پدرم برگشت خورد.

موجودی دلت را چک کن!

توهم

 

تَوَهُم بود، که تو هَم مرا دوست داری!

لطفاً بخند

زندگی من!
نبینم ناراحت باشی؛
غم که تو چشات جمع بشه،
خنجر میشه میره تو قلب من!
گره لبات رو باز کن؛
دوباره به این خسته دل بخند.
تا شب تارم روشن بشه.

بهار

بهار می شود! سیاهیِ زمستان؛

وقتی لبخند میزنی.

خواب

نیما می گفت:

خواب در چشم ترم می شکند!

امشب فهمیدم؛

وقتی تو را نداشتم.

دوستت دارم

وسعت عشق مرا باید از نگاهم بخوانی؛

حرارت عشق مرا باید از دستانم لمس کنی؛ 

و بی قراری مرا باید در صدای قلبم جست و جو کنی؛

 

زبان کلمات از بیان عشق ناتوان است!

تویی که خود مرا عاشق کردی؛

خودت بیا و ببین.

 

 

خودت بیا و هرچه شعر و جمله راجع به تو می گویند بشنو!

 

من تنها می توانم بنویسم :

دوستت دارم.

بیا

 

فقط بیا!

+

دل شکسته

دلِ شکسته،
یعنی: 
دلی که شکسته!

دنبالِ مفهوم نباش؛
دلِ شکسته، درد دارد، غم دارد، غصه دارد!
مفهوم ندارد.

 

گدار

یا معنیِ گدار را نمی دانی؛

یا عشق را!

چطور بی گدار، به آب نزنم؟

 

زندگی

زندگی:
رقص، رویِ
مرزِ نازکِ رویا و واقعیت است!

 

چشمانت را ببند و با آهنگ من،

همراه شو.

 

عشق

عشق! یعنی اینکه اینقدر ساکت باشی؛

که فکر کنه نبودی!

:(

معجزه

کوچیکتر که بودم؛

فکر می کردم معجزه،

همراه یه صدای بلند و نور زیاد وقتی زمین می لرزه اتفاق میوفته؛

الان دیدم نه! خیلی آروم و شیرینه!

 

لبخند تو،

بزرگترین معجزه ی عالمه.

خوشبختی

اگرچه خوشبختی، برای همه ی عالم هفت حرف دارد؛

ولی برای من، فقط دو حرف دارد!

تو

مشق انتظار

فردا تک تک ثانیه ها،
پوتین می شوند و
رژه می روند؛
روی اعصابم!

از الان صدای: 
"گروهان به جای خود" ـَش را می شنوم.

نگارا،
دلتنگت می شوم؛
تو که اینهمه بی وفا نبودی!

 

محدود به عشق

چقدر مرز باریکی دارد؛
خوشبختی!

چه محدوده ی تنگی،
آغوشت را که باز می کنی؛
دستت از محدوده خارج می شود!

دلبندم،
من طاقت اینهمه سکوت را ندارم.

سکوت غم

همیشه سکوت،

نشانه عصبانیت و دلخوری و دلتنگی و غم نیست!

 

گاهی سکوت یعنی:

آرامش،

یعنی: خوشبختی!

 

یعنی:

بشینی و لذت ببری از اتفاق های خوب زندگیت؛

گوش جان بسپاری به ندای بهشتی،

که تو را می خواند:

عشق، برای توست و من عاشق توام!

شب

طول شبها می تونه با هم برابر باشه؛
ولی عرضشون نه!

شاید یه شب واست، به اندازه یه سال، عرض داشته باشه!
شاید یه شب هزار ماه عرض داشته باشه!
شاید یه شب به تموم زندگیت بیارزه!
شب هایی که با تو هستم اینجوریند.
مثل امشب.

تو قدرِ منی؛
من قَدرت رو می دونم.

زنگ صدات رو ...

فکر کنم جنس خنده هات،
پنبه ایه!
آخه هر موقعه، گوشم پر میشه از خنده هات؛
دیگه صدای هیچکدوم از دردهام رو نمی شنوم!

سادگی

دوستت دارم؛

ساده تر از لبخندِ کودکی روستایی!

+

دق

زیاد غصه نمی خورم؛

اگر تو هم بروی!

شاید تنها، کمی دق کردم.

+ +

قبله

تو اهل کدام قبیله ای؟

که نیامده، قبله ی من شده ای!

+

حرف راست

دلم مانند کودکان بهانه ی تو را می گیرد؛

بیا و حرف راست را، از بچه بشنو!

پاییز سبز

پاییز،
که بوی دلتنگی نمی دهد؛
بوی غم هم نمی دهد،
اصلاً تنهایی ندارد که!

اشکال از من است!
اشتباهی هوس سبز شدن کرده ام.

باران

نگارا!

ببین! بارانی، اینان را چگونه سر ذوق آورده؛

اگر تو را ببینند، چه می کنند!

سرما

چقدر سرد شده تهران؛

از وقتی صدای گرمت را از من دریغ کرده ای!