داستان عٍشق
ضَمیرَم، اَسیر هَوای ٍ تو اَست دو چَشمَم، اَسیر ٍ نٍگاه تو اَست
دٍلَم، دَر غَم ٍ دوریت می تَپَد چو صیدی که دَر دام اُفتاده اَست
دٍلا، دور شو اَز عشق، کَندَر آن هٍزاران مَسیح جان داده اَست
چو باشی چو فَرهاد، کوه کَن که شیرین، به او دٍل داده اَست
تو را هَم زٍ او دور می کُنَد که رَسمَش، جُدایی اُفتاده اَست
چو باشی چو مَجنون، بی ریا که نَقشَش، به دٍل اُفتاده اَست
نَدارد به تو هیچ اٍشتیاق که دٍل، بَر کَس دیگَری داده اَست
نه این نیست، رَسم عاشقی دَر اَفکارَم، غَلَط رُخ داده اَست
که گُفته، که فَرهاد گَشته جُدا که دَر کوه تَنها جان داده اَست
بٍدان او به عٍشقَش رسید که با کوه دَست داده اَست
چو شیرین دٍلَش پیش ٍ فَرهاد بود بَرایش وَصل رُخ داده اَست
که گُفته، که مَجنون، شُد تَباه و لیلی فَریبَش داده اَست
بٍدان او، غَرق شادی شُده چو لیلی سَلامَش داده اَست
تو هَم، دٍلَم غَرقٍ شادی بُکن چو ماهی که دَر آب اُفتاده اَست
گُلَم، بَر دٍلَم، رَحمی بُکن که بَر دٍل، نَقشَت اُفتاده اَست
گُمانَم، عاشقَت گَشته اَم که دَر دٍل تٍکتونیک اُفتاده اَست
