دادگاه عشق
دلتنگی . سکوت
چه کلمات نامأنوسی
دلتنگی . دنیایی حرف است
دلتنگی . دنیایی گله است
دلتنگی . شکایت میکند
شکایتی به خود
شاکی: دل
متهم ریف اول: خودم
عنوان شکایت: چرا از او دوریم
نمی دانم چه جوابی به او بدهم
می پرسد:
چرا صدایش را نمی شنوم
و من
چیزی جز سکوت ندارم که پاسخ بدهم
او نگران است
نگران تو
منم نگرانم
نگران تو
او بهانه تو را میگیرد
و من . من
ساکتم
سکوت تلخ
بیقرار است
بیقرار تو
منم بیقرارم
بیقرار تو
می گویم تا بفهمد
از تفاوت
میگویم بفهمد از اختلاف
دل کودکی خردسال است
نمیفهمد
نمی تواند بفهمد
او بهانه میگیرد
من
سکوت کردم
او پا بر زمین افکارم میکوبد
و با گریه بهانه تو را میگیرد
از من
میگویم کودکم
درست میشود
میگویم کودکم آرام باش
کودکم من هم دلتنگم
من هم دوستش دارم
بغضم میشکند
با هم گریه میکنیم
او را در آغوش میکشم
آرام نمی شود
آرام نمی شوم
می گویم
اینبار از خاطراتت
از تو برایش میگویم
گریه اش قطع میشود
در چشمانم نگاه می کند
چشمانم برق میزتد چشمانش برق میزند
گریه نمی کند ولی بدنش همچنان میلرزد
می گویم
اینبار برایش از آینده میگویم
از آینده ای با تو
اشک های صورتش را پاک می کند
می خندد
او آرام است
چشم هایش را روی هم میگذارد
با لبخند می خوابد
من
هنوز بیدارم
من
هنوز دلتنگم
شاید روزی تبرئه شدم
شاید دلتنگی با وصالت به پایان رسید
پلک هایم سنگینی میکند
با لبخند با امید به آینده به خواب میروم
شب بخیر
